Άξιον εστιν πλ. β’ του «Ανωνύμου» (βατοπαιδινός χορός)

Η λόγος στην λατρεία της Εκκλησίας δεν εκλαμβάνεται μόνος, αλλα συνοδεύεται από τη μουσική. Η ποίηση μετατρέπεται σε υμνολογία και μέλος, σε τρόπο άσκησης της προσευχής. Από τους Πατέρες της Εκκλησίας η χρήση του μέλους καθορίσθηκε με βάση τη διάκριση και επίκεντρο την καρδιακή προσευχή. Γι αυτό και στο Άγιον Όρος οι μοναχοί εξασκούν την ψαλμωδία με σκοπό την μυστική σχέση με το Θεό και την εσωτερική προσευχή.

Σε ύμνους, όπως το Άξιον εστίν, που αναφέρονται στην Kυρία Θεοτόκο, οι μοναχοί με τη δύναμη του μέλους εκφράζουν την ευγνωμοσύνη και την εκ βαθέων προσευχή τους στη Μητέρα του Θεού και των ανθρώπων.