Περί των πνευματικών χαρισμάτων


01.08.2011

Στο αποστολικό ανάγνωσμα ακούσαμε τις πολύ σημαντικές συμβουλές και τις ευχές του αποστόλου του Χριστού, που είναι χρήσιμες για κάθε χριστιανό. Θα ήθελα να καταλάβετε το βάθος του λόγου του αποστόλου Παύλου και να γράψετε τα λόγια του στις καρδιές σας. Ακούστε λοιπόν: «Η χάρη του Θεού μάς έδωσε διάφορα πνευματικά χαρίσματα. Άλλος είναι προφήτης, για να κηρύττει ανάλογα με το βαθμό της πίστεώς του· άλλος έχει το χάρισμα τις διακονίας για να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Το ίδιο να κάνει κι ο δάσκαλος του λαού του Θεού με τη διδασκαλία, κι όποιος έχει το χάρισμα να στηρίζει τους αδελφούς, να τους στηρίζει. Αλλά κι όποιος μοιράζει τα αγαθά του με τους άλλους να το κάνει με απλότητα, ο προϊστάμενος να δείχνει ζήλο για το έργο του, όποιος μοιράζει τις ελεημοσύνες να το κάνει με καλοσύνη» (Ρωμ. 12, 6-8).

Είναι πολύ σημαντικό για τον καθένα μας να καταλάβουμε ποιό ακριβώς χάρισμα λάβαμε από τον Θεό και για ποιό έργο μάς προόρισε ο Θεός. Συχνά συμβαίνει, η αυθαίρετη συμπεριφορά μας, να μάς οδηγεί στο να επιδιώκουμε να ζούμε κατά τον τρόπο που δεν μάς ταιριάζει και δεν είναι ευάρεστος στον Θεό ή να κάνουμε κάποιο έργο για μάς ανάρμοστο. Επιδιώκουμε τις υψηλές και τιμητικές θέσεις, περιφρονώντας τις κατώτερες, οι οποίες όμως ίσως μας δίνονται από τον Θεό, επειδή Εκείνος μας προορίζει για κάποιο συγκεκριμένο έργο σύμφωνα με τις δυνάμεις μας, το οποίο και ταιριάζει στις συνθήκες της ζωής μας.

Πολλές αποτυχίες και θλίψεις στη ζωή του έχει αυτός που δεν γνωρίζει ποιό χάρισμα του έδωσε ο Θεός και πορεύεται αυθαίρετα και όπως του αρέσει.

Για εκείνους που έχουν κατανοήσει σωστά ποιό χάρισμα τους έδωσε ο Θεός και το λειτουργούν με προσοχή είναι πολύ σημαντικό να εκτελούν το έργο του Θεού με ζήλο.

Ακούστε τι λέει παρακάτω ο απόστολος: «Η αγάπη σας να είναι ειλικρινής. Να αποστρέφεστε το κακό και να ακολουθείτε το καλό» (Ρωμ. 12, 9). Τα μεγάλα χαρίσματά Του ο Κύριος ο Θεός τα μοιράζει στους ανθρώπους για να ενεργούν σύμφωνα με το θέλημά Του και στο δύσκολο δρόμο της ζωής να έχουν ως οδηγό την αγάπη, που είναι ο θεμέλιος λίθος όλων των εντολών του Χριστού, την αγάπη και όχι την ανθρωπαρέσκεια. Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός στο νομοδιδάσκαλο, που τον ρώτησε, έλεγε το εξής: «Ν’ αγαπάς τον Κύριο το Θεό σου μ’ όλη την καρδιά σου και μ’ όλη τη ψυχή σου και μ’ όλο το νου σου. Αυτή είναι η πρώτη και πιο μεγάλη εντολή. Και δεύτερη, το ίδιο σπουδαία μ’ αυτή: ν’ αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου» (Μτ. 22, 37-39).

Σκεφθείτε, λοιπόν, μήπως μπορεί η αγάπη του εαυτού μας να είναι υποκριτική; Μήπως δεν είναι αυτή πάντα ανυπόκριτη και πλήρης; Πολλές φορές φερόμαστε στον πλησίον μας υποκριτικά, θέλουμε να του δείχνουμε πως τον αγαπάμε αλλά χωρίς να υπάρχει πραγματική αγάπη. Αυτό το πράγμα ονομάζεται υποκρισία και όχι αγάπη. Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος μας θυμίζει ότι η αγάπη πρέπει να είναι ειλικρινής. Ο Κύριος ζητάει από μας, με όλη την καρδιά μας, να προσκολληθούμε στο καλό και να μισήσουμε το κακό.

«Να δείχνετε με στοργή την αγάπη σας για τους άλλους πιστούς. Να συναγωνίζεστε ποιός θα δείξει περισσότερη εκτίμηση στον άλλο» (Ρωμ. 12, 10). Δεν ζητάει από μάς ο απόστολος μόνο τη φιλαδελφία, η οποία μπορεί να είναι και ψυχρή, αλλά την αγάπη σε υψηλό βαθμό, τη στοργική αγάπη. Με τέτοια αληθινή αγάπη ήταν γεμάτη η καρδιά του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Σεραφείμ του Σαρώφ. Τον κάθε άνθρωπο που ερχόταν σ’ αυτόν εκείνος τον προϋπαντούσε με τον γεμάτο στοργή λόγο· «Χαρά μου».

Με την φράση: «να συναγωνίζεστε ποιός θα δείξει περισσότερη εκτίμηση στον άλλο» (Ρωμ. 12, 10), ό απόστολος Παύλος μάς θυμίζει τον πρώτο μακαρισμό: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι» (Μτ. 5, 3), επειδή όλους τους σέβεται και εκτιμά μόνο εκείνος που είναι πραγματικά ταπεινός και θεωρεί τον εαυτό του κατώτερο απ’ όλους.

«Να έχετε πνευματικό ενθουσιασμό να υπηρετείτε τον Κύριο» (Ρωμ. 12, 11). Αυτή η ασυνήθιστη εντολή του αποστόλου ίσως μάς βάλει σε αμηχανία. Πράγματι, τα Χερουβείμ φλέγονται ενώπιον του Κυρίου και γι’ αυτούς ο μέγας απόστολος στην επιστολή του προς Εβραίους λέει: «Ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα, και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα» (Έβρ. 1, 7). Υπήρχαν όμως και μεγάλοι άγιοι, το πνεύμα των οποίων φλεγόταν ενώπιον του Θεού. Να γίνουμε κι εμείς όμοιοι μ’ αυτούς. «Να υπηρετείτε τον Κύριο». Πρέπει να υπηρετούμε τον Θεό εκ καρδίας, για να αγιάζεται με τη ζωή μας το όνομά Του, όπως άλλωστε το ζητάμε εμείς οι ίδιοι στην Κυριακή προσευχή.

«Να βοηθάτε τους άλλους χριστιανούς όταν βρίσκονται σε ανάγκη» (Ρωμ. 12, 13). Αγίους ονομάζει τους αδελφούς και τις αδελφές μας εν Χριστώ. Μας θυμίζει ο απόστολος ότι στους πρώτους χριστιανούς όλα ήταν κοινά. Πόσο απέχουμε εμείς σήμερα από το να έχουμε κοινή περιουσία, τα κρατάμε σχεδόν όλα για δικά μας και μόνο λίγα δίνουμε στους φτωχούς αδελφούς μας.

«Να επιδιώκετε να φιλοξενείτε τους αδελφούς» (Ρωμ. 12, 13). Ας θυμηθούμε τον μακάριο Σαμψών, ο οποίος για την υπέρμετρη φιλοξενία του και την αγάπη που είχε στους ασθενείς αναγνωρίστηκε ως άγιος της Εκκλησίας. Αυτό έγινε πολλούς αιώνες πριν. Αλλά και στους καιρούς μας, όπως και ο άγιος Σαμψών, έλαμψε ενώπιον του Θεού, μία απλή, πολύ φτωχή αγρότισσα της περιοχής Βορονέζ, η Μελανία. Αυτή ήταν ορφανή από μητέρα και πατέρα και μεγάλωσε μέσα σε απόλυτη φτώχεια, είχε όμως απέραντη αγάπη για τους άστεγους και τους πεινασμένους ώστε να γεμίζει μ’ αυτούς την φτωχή καλύβα της ενώ η ίδια, που δεν χωρούσε μέσα, περνούσε τις φθινοπωρινές νύχτες καθισμένη έξω στη σκάλα του σπιτιού. Ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός έχτισε για τον άγιο Σαμψών ένα τεράστιο ξενοδοχείο. Στην μακαρία Μελανία επίσης ένας πλούσιος έμπορος, που εντυπωσιάστηκε από τη φιλοξενία της, τής έχτισε ένα μεγάλο πέτρινο σπίτι.

«Να ζητάτε την ευλογία του Θεού για τους διώχτες σας και όχι να τους καταριέστε» (Ρωμ. 12, 14). Στις προηγούμενες ομιλίες μου σας ανέφερα για την αγάπη στους εχθρούς και για το βαθμό της αγάπης σ’ αυτούς που μας αδικούν και διώκουν, όπως τα ζητάει από μας ο Χριστός. Αν δεν ανταποκρινόμαστε στο μισός τους, αν υπομένουμε με σιωπή τις προσβολές τους, ευλογώντας τους με το σημείο του σταυρού, τότε με μία ήπια απάντηση θα καταπραΰνουμε το μισός τους και θα συσσωρεύσουμε αναμμένα κάρβουνα στο κεφάλι τους.

Βλέπετε, αδελφοί μου, πόσο πολύτιμα είναι τα θεία λόγια του αποστόλου Παύλου, γι’ αυτό να διαβάζετε με ζήλο τις επιστολές του και τις επιστολές των άλλων αποστόλων του Χριστού. Αυτό θα βοηθήσει πολύ στο μεγάλο έργο της καθάρσεως της καρδιάς σας και του αγιασμού των ψυχών σας. Στο πολύ αναγκαίο αυτό έργο να σας βοηθήσει ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός, στον οποίο ανήκει η δόξα και η δύναμη μαζί με τον άναρχο Πατέρα του και το πανάγιο, αγαθό και ζωοποιό Πνεύμα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

πηγή: Αγ. Λουκά Αρχιεπ. Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, «Λόγοι και ομιλίες», τ.Α΄, εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, σ. 160-164