Εξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ: Μια σύγχρονη μεταγραφή του ρλε’ ψαλμού
11.11.2012
Αλληλούια·
ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τον Κύριο, γιατί είναι φύσει Aγαθός και η χρηστότητά Του ακατάληπτη για την ανθρώπινη διάνοια, αρκούμενη στην πτωχεία της να Τον περιγράφει με το όνομα Αγάπη·
2 ἐξομολογεῖσθε τῷ Θεῷ τῶν θεῶν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τον υπέρθεο μέγα Θεό, που δεν είναι ένας ακόμα μικρός και ψεύτικος θεός σαν τους άλλους, οικούντες σε νοητά ή αισθητά είδωλα, όπου πιστεύουν τα έθνη, αλλά Αυτός που εκτείνει την εξαρχία Του και πάνω σ’ εκείνους·
3 ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ τῶν κυρίων, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τον Ένα και μοναδικό Κύριο, που δεν είναι ακόμα ένας μικρός και ψεύτικος κύριος σαν τους έτερους, ένυλους και ασώματους, όπου καταδυναστεύουν τους ανθρώπους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, αλλά Αυτός που έχει το κράτος Του πάνω και σ’ εκείνους·
4 τῷ ποιήσαντι θαυμάσια μεγάλα μόνῳ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τον φοβερό Θεό, που δημιούργησε έργα θαυμαστά σε όγκο και ασύλληπτα σε μέγεθος χωρίς τη συνδρομή κανενός άλλου·
5 τῷ ποιήσαντι τοὺς οὐρανοὺς ἐν συνέσει, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τον αλάθητο Δημιουργό, που ουσιώνει αμεταμέλητα και αμετάκλητα το σύμπαν με την ενυπόστατη συνάναρχη Σοφία Του και με την προσωπική συναΐδια Πνοή Του, απερινοήτως στις ημέτερες νοερές ελαχιστότητες·
6 τῷ στερεώσαντι τὴν γῆν ἐπὶ τῶν ὑδάτων, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τον πανσθενουργό άσαρκο Λόγο του Θεού, δι’ ου η συμπαντική έκρηξη γέννησε τη γη που κατοικούμε, και την κρέμασε πάνω στα νερά των ωκεανών·
7 τῷ ποιήσαντι φῶτα μεγάλα μόνῳ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε το Τρισήλιο Φως, που κατασκεύασε τους γαλαξίες και τα ουράνια στερεώματα χωρίς τη βοήθεια κανενός·
8 τὸν ἥλιον εἰς ἐξουσίαν τῆς ἡμέρας, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τον σαρκωθέντα Ήλιο της Δικαιοσύνης, που ανάπτει τον ήλιο του πλανητικού μας συστήματος να κυβερνάει τη μέρα·
9 τὴν σελήνην καὶ τοὺς ἀστέρας εἰς ἐξουσίαν τῆς νυκτός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ·δοξάστε την παμπληρούσα Δόξα του Κυρίου, την Τριαδική Μονάδα και Ενική Τριάδα, που έπλασε με τα χέρια Του τη σελήνη και έκτισε (μάλλον κέντησε) όλα τα αστέρια του σύμπαντος να διαφεντεύουν τη νύχτα·
10 τῷ πατάξαντι Αἴγυπτον σὺν τοῖς πρωτοτόκοις αὐτῶν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τον ειρηνικώς πολεμούντα, απαθώς ζηλούντα και αδιαβλήτως εκδικούντα Κύριο, που κατατρόπωσε τους αρχαίους Αιγύπτιους και συντρίβει τα αρχέτυπά τους μαζί με τα πρωτότοκά τους, τις ανυπόστατες αμαρτίες και φαντασίες·
11 καὶ ἐξαγαγόντι τὸν ᾿Ισραὴλ ἐκ μέσου αὐτῶν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τον Κύριο της ιστορίας, που εισέρχεται σ’ αυτήν και μας εξάγει στη Βασιλεία Του, διά του άκτιστου αρπαγμού της αναστάσιμης ελευθερίας Του, απ’ ανάμεσο των ορατών και αοράτων εχθρών μας, μέσα από την άσβεστη φωτιά του ακοίμητου πυρός, σαν και τότε με τον περιούσιο λαό Του·
12 ἐν χειρὶ κραταιᾷ καὶ ἐν βραχίονι ὑψηλῷ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τον Θεό Πατέρα, που μας λυτρώνει με τον Υιό Του τον Παντοδύναμο και με το Πνεύμα Του το Παντοκρατορικό·
13 τῷ καταδιελόντι τὴν ᾿Ερυθρὰν θάλασσαν εἰς διαιρέσεις, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ·δοξάστε την Πύρινη Πατρική Ρομφαία, που διχοτόμησε τόσο εύκολα τον θάνατο και τον διάβολο, σαν τότε με τα νερά της Ερυθράς·
14 καὶ διαγαγόντι τὸν ᾿Ισραὴλ διὰ μέσου αὐτῆς, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τον Θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, που διαπορθμεύει την Εκκλησία Του μέσα από τα πειρασμικά ύδατα του κόσμου, όπως πέρασε μέσα από τη θάλασσα τους αρχαίους Ισραηλίτες·
15 καὶ ἐκτινάξαντι Φαραὼ καὶ τὴν δύναμιν αὐτοῦ εἰς θάλασσαν ᾿Ερυθράν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τη μονοκρατορική υπεράλκιμη παντουργική Δύναμη, που λιχνίζει τον αρχέκακο Φαραώ και τους υποτακτικούς του, όπως διασκόρπισε το αχυροειδές αντίγραφό του και τα στρατεύματά του·
16 τῷ διαγαγόντι τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε Αυτόν που είπε ότι είναι η Οδός, πάνω στην οποία μονάχα μπορεί να διέλθει κάποιος την ερημία του αιωνίου μηδενός·
17 τῷ πατάξαντι βασιλεῖς μεγάλους, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τον Βασιλέα των επουράνιων ταξιαρχιών, την Τρισυπόστατη Φύση, που δεν υπέστη καμία ήττα από επίγειους και καταχθόνιους κοσμοκράτορες·
18 καὶ ἀποκτείναντι βασιλεῖς κραταιούς, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε την τρίκλιτη ζωαρχική Θεαρχία, που δε διστάζει να οδηγήσει σ’ αφανισμό άρχοντες και δυνατούς αυτού του κόσμου·
19 τὸν Σηὼν βασιλέα τῶν ᾿Αμορραίων, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τον πανταχού παρόντα και του παντός όντως όντα Κύριο, που συνθλίβει κάθε επαιρόμενο ύψωμα στην αδιάπτωτη μοναρχία Του, όπως συνέβη και με τον Αμορραίο δυνάστη·
20 καὶ τὸν ῍Ωγ βασιλέα τῆς Βασάν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τον ακαθαίρετο Κύριο Σαβαώθ, που καθαίρεσε τον Εωσφόρο και τη συνοδεία του, ωσάν και τον τύραννο της Βασάν αργότερα·
21 καὶ δόντι τὴν γῆν αὐτῶν κληρονομίαν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τον υπερόλβιο Πατέρα, την Τρισσοφαή Θεότητα, που κληροδοτεί στα παιδιά Του όχι απλά τους ακένωτους θησαυρούς Του, αλλά και τον ίδιο του τον Εαυτό·
22 κληρονομίαν ᾿Ισραὴλ δούλῳ αὐτοῦ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τον μυστικό Δεσπότη των απάντων, που υπερανυψοί τους δούλους Του με το χάρισμα της υιοθεσίας·
23 ὅτι ἐν τῇ ταπεινώσει ἡμῶν ἐμνήσθη ἡμῶν ὁ Κύριος, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τον Ταπεινό Ύψιστο Παντάνακτα, που θεραπεύει τη μηδενίζουσα κτιστότητα των όντων μέσα στην αιώνια μνήμη Του·
24 καὶ ἐλυτρώσατο ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τον σωτήρα Θεό, που ερρύσατο ημάς από παντός πονηρού πολεμίου – διαβόλου, αμαρτίας, θνητού πρώτου θανάτου και αθάνατου δεύτερου·
25 ὁ διδοὺς τροφὴν πάσῃ σαρκί, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τον ζώντα Θεό Λόγο, που χορηγεί στα σύμπαντα αδιαλείπτως το είναι και σε μας τους ανθρώπους το αεί ευ είναι, τη θεοποιούσα σάρκα Του·
26 ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ τῷ Θεῷ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· δοξάστε τον ένθρονο στους ουρανούς Τριαδικό Θεό, τον Πατέρα, τον Υιό και το Πανάγιο Πνεύμα, διότι το Έλεος είναι μέσα στη φύση Του και φτάνει μέχρι τις εσχατιές της αιωνιότητας, ακόμα και στην κόλαση·
αλληλούια.
Πηγή: Θεολογικός Σύνδεσμος Λάρισας: religiousnet.blogspot.com