Φύλλο βημοθύρου με την Παναγία του Ευαγγελισμού, περί τα 1200

Η μεγαλοπρεπής μορφή της όρθιας Παναγίας μπροστά σε θρόνο χωρίς ερεισίνωτο διακοσμεί το ένα από τα δύο φύλλα βημοθύρου με την παράσταση του Ευαγγελισμού. Η Παρθένος γνέθει, κρατώντας στο δεξί χέρι το αδράχτι και στο αριστερό την ρόκα, όπως στις πολλές άλλες παραστάσεις Ευαγγελισμού της κομνήνειας τέχνης. Φοράει ιμάτιο και μαφόριο, οι πτυχές των οποίων είναι ευθύγραμμες και πλατιές, χωρίς γωνίες και κυματισμούς. Το πρόσωπό της, τριγωνικού σχήματος, είναι αποδοσμένο με ζωγραφικό τρόπο. Πάνω του διαγράφεται η στενή μύτη, το σφικτό στόμα, τα έντονα φρύδια και τα σχεδόν εξόφθαλμα μάτια. Ο φωτοστέφανος είναι ζωγραφισμένος με καφέ ανοιχτό χρώμα και κοσμείται με χρυσό κυματοειδή βλαστό. Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος με τον οποίο κάμπτει το κεφάλι και ανασηκώνει το δεξί χέρι ως το πηγούνι, υποδηλώνοντας έτσι την υποταγή της στο θείο θέλημα, όπως άλλωστε μαρτυρεί και η επιγραφή δίπλα στον περίτεχνο φωτοστέφανό της· «ΗΔΟΥ ΟΙ/ΔΟΥΛΟΙ/ΚΥ ΓΕ/ΝΙΤΟ/ΜΟΙ/ΚΑ/ΤΑ/ ΤΟ/ ΡΙΜΑ/ΣΟΥ». Το έργο αντιπροσωπεύει στο σύνολό του τις βασικές τεχνοτροπικές τάσεις της υστεροκομνήνειας ζωγραφικής και χρονολογείται στην στροφή του 12ου προς τον 13ο αιώνα.