Ο ζωγράφος της Αποκαθηλώσεως

Για την τοιχογράφηση του εξωνάρθηκα εργάστηκαν δύο καλλιτέχνες, οι οποίοι παρουσιάζουν από τεχνοτροπική άποψη εντελώς διαφορετικές καλλιτεχνικές προσωπικότητες, αν και συνεργάσθηκαν για την εκτέλεση ενός ενιαίου εικονογραφικού προγράμματος. Ο ένας από αυτούς ονομάστηκε συμβατικά ζωγράφος της Αποκαθηλώσεως, από την περίφημη ομώνυμη τοιχογραφία του εξωνάρθηκα. Ο ίδιος φιλοτέχνησε επίσης τους μεμονωμένους προφήτες και αγίους του δυτικού τοίχου και τις σκηνές του νότιου, που αρχίζουν με τον Χριστό οδηγούμενο στο πραιτώριο και τελειώνουν με την απιστία του Θωμά . Οι μορφές που σχεδιάζει είναι αποδοσμένες πλαστικά, ψιλόλιγνες ή σωματώδεις με μικρά κεφάλια και χοντρούς λαιμούς. Οι κινήσεις τους είναι έντονες, η πτυχολογία των ενδυμάτων πλαστικά αποδοσμένη. Το ορεινό τοπίο των συνθέσεων αναπτύσσεται σε ύψος και κορυφώνεται κλιμακωτά. Ο καλλιτέχνης εκφράζει με μοναδικό για την βυζαντινή τέχνη τρόπο, με τις χειρονομίες, τις κινήσεις, αλλά κυρίως με τις εκφράσεις των προσώπων, την δραματική και εξπρεσιονιστικού χαρακτήρα αίσθηση του θείου Πάθους και του ανθρώπινου πόνου. Στον ίδιο ζωγράφο αποδίδονται επίσης μορφές αγίων και σκηνές του κυρίως ναού, όπως η Κοίμηση της Θεοτόκου , ο Νιπτήρ, ο Μυστικός Δείπνος και οι Τρεις Παίδες Εν Τη Καμίνω.