Τι πιστεύουν οι Μορμόνοι για την Αγία Γραφή
06.03.2012
Οι Μορμόνοι η “Η Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών” είναι μια παραχριστιανική κίνηση που ιδρύθηκε στις Η.Π.Α τον 19ο αιώνα από τον Joseph Smith. Η εν λόγω αιρετική και παραχριστιανική κίνηση παρουσιάστηκε στην Ελλάδα στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Στις δημόσιες τοποθετήσεις τους και στα διάφορα έντυπά τους αναφέρονται και στην Αγία Γραφή. Η κατανόηση όμως και η προσέγγιση της Αγίας Γραφής από τους Μορμόνους έχει τελείως διαφορετικό περιεχόμενο απ’ ότι στον Χριστιανισμό.
Για τους Μορμόνους η Αγία Γραφή δεν είναι πλήρης, έχει υποστεί αλλοιώσεις. Από αυτή, ισχυρίζονται, έχουν αφαιρεθεί «πολλά τμήματα τα οποία είναι απλά και πάρα πολύ πολύτιμα. Και επίσης πολλές διαθήκες του Κυρίου έχουν αφαιρέσει»[1]. Επειδή, κατ’ αυτούς, η Αγ. Γραφή δεν περιέχει το ευαγγέλιο στο σύνολο του, συμπληρώθηκε από τις αποκαλύψεις του ιδρυτή του Μορμονισμού του Ιωσήφ Σμιθ[2], γι’ αυτό το “Βιβλίο του Μόρμον” αποτελεί και αυτό ισόκυρο λόγο του Θεού. Επιπλέον αναφέρουν ότι το Βιβλίο του Μόρμον και όχι η Αγία Γραφή «περιέχει την πληρότητα του αιώνιου ευαγγελίου»[3].
Παραλείψεις και μεταφραστικά λάθη, κατά τους ισχυρισμούς τους πάντα, μειώνουν την αξιοπιστία της Αγίας Γραφής. Γι’ αυτό το λόγο, στο άρθρο 8 των Άρθρων της Πίστεως του Ι. Σμιθ, ισχυρίζονται, ότι η Βίβλος είναι ο λόγος του Θεού εφόσον είναι σωστά μεταφρασμένη. Επίσης στο Βιβλίο του Μόρμον χαρακτηρίζονται ως «ανόητοι» όσοι λέγουν ότι δεν χρειάζονται άλλη Αγία Γραφή[4].
Οι μορμονικές αυτές θέσεις είναι ξεκάθαρα αντιχριστιανικές και προβληματικές στο σύνολό τους. Ο απ. Παύλος με σαφήνεια τονίζει ότι ακόμη και εάν «άγγελος εξ’ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ’ ο ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω» (Γαλ 1, 7- 9).
Είναι θέσεις που αντιτίθενται στο πρόσωπο και το ευαγγέλιο του Χριστού. Αποτελούν «ετεροδιδασκαλία » (Α΄ Τιμ. 1,3), « διδαχή ξένη » (Εβρ. 13,9) Είναι απολύτως αντίθετες με αυτά που «παρέδοσαν ημίν οι απ’ αρχής αυτόπται και υπηρέται γενόμενοι του λόγου» (Λουκ. 1,2) και «επόπται γενηθέντες της εκείνου μεγαλειότητος » (Β΄ Πέτρου 1,16). Η χριστιανική πίστη στην πληρότητά της παραδόθηκε “άπαξ ” (Ιούδα 3) στους χριστιανούς καθώς ο Μεσσίας- Χριστός ήλθε και μας τα δίδαξε όλα (Ιω. 4, 25-26) η κατά τον Ι. Δαμασκηνό : «Ου δυνατόν ουν τι παρά τα θειωδώς υπό των θείων λογίων της τε Παλαιάς και Καινής Διαθήκης ημίν εκπεφρασμένα ήτοι ειρημένα και πεφανερωμένα ειπείν τι περί Θεού η όλως εννοήσαι » (Βλ. Έκδοσις Ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως 1,2).
Επιπλέον, είναι θέσεις που έχουν ένα σημαντικό έλειμμα ιστορικής τεκμηρίωσης καθώς παραγνωρίζουν, ότι, ήδη από τα αποστολικά χρόνια, υπάρχει ανύστακτη και διαρκής φροντίδα της Εκκλησίας, όχι μόνο να μην υπάρξει αλλοίωση η αφαίρεση, αλλά να μην υπάρχει ούτε και διαστρεβλωμένη προσέγγιση η ερμηνεία της Αγίας Γραφής (Δευτ. 4, 2, Β Πέτρου 3, 16, Αποκ. 22, 18 – 19).
Με χαρακτηριστική ακρίβεια τονίζει σχετικά ο Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς: «Του μεν παρ’ ημίν Ευαγγελίου ουδέν ουδέποτε παρ’ ουδενός εξεκόπη Χριστιανών ουδέ μεταπεποίηται το παράπαν. Αραί γαρ επί τούτω κείνται φρικταί και φρικωδέσταται και ο τολμών εκκόψαι η μετασκευάσαι τι του Χριστού μάλλον αυτός εκκόπτεται» (Βλ. Αγ. Γρηγόριου Παλαμά, Επιστολή προς την εαυτού Εκκλησίαν, 25).
Παραβλέπουν ακόμη το με πόση ευθύνη και επιμέλεια η Εκκλησία συγκρότησε τον Κανόνα της Αγίας Γραφής. Και επιπλέον, παραγνωρίζουν το τεράστιο έργο της κριτικής έκδοσης του Κειμένου της Αγίας Γραφής, γεγονός που αποδεικνύει το συνεχές και αμείωτο χριστιανικό ενδιαφέρον για το ιερό κείμενο και την αξιοπιστία του. Να υπενθυμίσουμε εν προκειμένω και την αντίστοιχη εργασία της αρχαίας Εκκλησίας με το τεράστιο έργο των Εξαπλών του Ωριγένους αλλά και τις κριτικές εργασίες των Ησύχιου και Λουκιανού.
Και με τις θέσεις αυτές των Μορμόνων για την Αγία Γραφή, όπως και με άλλες πολλές ριζικά αντίθετες στο χριστιανισμό σ’ άλλα θέματα πίστεως, τίθεται το ερώτημα, εάν και σε πιο βαθμό οι Μορμόνοι έχουν σχέση όντως με τον Χριστιανισμό. Πολλοί ειδικοί υποστηρίζουν ήδη, ότι οι Μορμόνοι ουσιαστικά αποτελούν μία νέα θρησκεία με συγκρητιστικά στοιχεία[5].
[1]. Βλ. Βιβλίο του Μόρμον, Νεφί Α΄13: 26-29,40.
[2]. Βλ. Βιβλίο του Μόρμον, Νεφί Β΄, 29: 3-10. Πρβλ. Joseph Fielding Smith, Doctrines of Salvation, Vol 3, Salt Lake City 1958, σσ. 190 -191. Bruce R. McConkie, Mormon Doctrine, Salt Lake City 19792, σ. 99.
[3]. Βλ. Διδαχή & Διαθήκες, 27:5. Βλ. καί R. Hauth. Kleiner Sekten- Katechismus, Wuppertal 20047, σσ. 48-49.