Αρχιμανδρίτης Κωνσταντίνος Λευκωσιάτης
15.12.2017
(ο άξιος Λευΐτης, ο φλογερός πατριώτης και ο ακάματος κοινωνικός εργάτης)
Το πέρασμα του από τη ζωή μου κατά τα κρίσιμα εκείνα χρόνια άγγιξε βαθιά τη ψυχή μου. Μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω αμεσότερα τα πολλά και σπάνιά του χαρίσματα, το αδαμάντινο, προσηνές και γλυκύ ήθος του, την ειλικρίνεια του χαράκτηρός του, την ευφυΐα και κριτικότητα της διανοίας του, τη γρανιτώδη του θέληση, την εργατικότητα και επιμονή του στην επιτυχία των στόχων του, ως και τις πολλές άλλες αρετές που κοσμούσαν την ψυχή του, τη φλογερή αγάπη του προς το Θεό και τον συνάνθρωπο, τη δυνατή πίστη του και την προσήλωση του στο σωτήριο αγαθό του Χριστού, την Εκκλησιαστικότητα του ήθους του, καθώς και το πνεύμα διακονίας προς τον πλησίον που διακατείχε και πυράκτωνε την ψυχή του.
Ο Κωνσταντίνος Λευκωσιάτης ήταν παράλληλα και άξιο τέκνο της πατρίδας μας. Στη συνείδηση του είχαν εξισορροπημένη ιεράρχηση των αξιών της ζωής. Ως γνήσιος Έλληνας αγαπούσε περιπαθώς την πατρίδα του, τον τόπο που τον γέννησε και τον αγάπησε. Ήταν πατριώτης με την πραγματική σημασία της λέξεως. Τούτο απέδειξε περίτρανα στις κρίσιμες ώρες, που το περήφανο και πονεμένο νησί μας ζήτησε την ανεξαρτησία του από τον Αγγλο κατακτητή. Στο σκληρό αγώνα που ακολούθησε τότε στο εγερτήριο σάλπισμα της Κυπριακής ψυχής, ο Κωνσταντίνος έσπευσε από τους πρώτους ν’ ανταποκριθεί. Και κάτω από το Ελληνορθόδοξο δίπτυχο του ράσου και της σημαίας, ανήχθει με ενθουσιασμό στον αγώνα τον τίμιο και ιερό, υπηρέτησε με αυτοθυσία την πατρίδα του, βαστάσας τα στίγματα του χρέους στο σώμα και την ψυχή του. Αναδείχτηκε τέλος, και ο ακάματος κοινωνικός εργάτης του χριστιανικού ήθους της αγάπης. Συνδυάζοντας ορθοδοξία και ορθοπραξία, κατέλειπε κοινωνικό έργο αξιοθαύμαστο.
Αφουγκράστηκε τον ανθρώπινο πόνο και θέλησε να τον ανακουφίσει. Και το πέτυχε δουλεύοντας σε σχήματα συλλογικά. Ίδρυσε καταστήματα χριστιανικής κοινωνικής ευποιΐας και πρόνοιας, που έκαναν αισθητή την παρουσία τους σ’ ολόκληρη την Κυπριακή κοινωνία. Τα ιδρύματα αυτά, φορτωμένα με καρπούς αγαθούς, εξακολουθούν να επιζούν και μετά το θάνατο του. Φυτεμένα στην αγάπη του ιδρυτή τους και ριζωμένα στις ψυχές των πνευματικών τέκνων του, διαπνέονται όλα από τη φωτοφόρο χάρη του Αγίου Πνεύματος. Είναι έργα εις δόξαν Θεού και εις μνημόσυνο αιώνιων του άξιου ιερέα, τον οποίον συνοδεύουν στα φωτεινά σκηνώματα του ουρανού.
Α. Θεοδώρου
Αποσπάσματα από το πρόλογο του βιβλίου «Κωνσταντίνος Λευκωσιάτης» της Ελενίτσας Σεραφείμ Λοΐζου. Έκδοση: Ίδρυμα Αγίου Νεκταρίου
«Αγαπάτε αλλήλους καθώς ηγάπησα ύμάς.»( Κατά Ιωάννην ιε’ 12)
Ο Αρχ. Κωνσταντίνος Λευκωσιάτης έχοντας πάντα μέσα στην καρδιά του την υπέροχη αυτή εντολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού προς τους μαθητές του, καλλιέργησε την αγάπη προς τον πλησίον καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής του. Εξεδήμησε προς τον Κύριον στις 14 Φεβρουαρίου 1981 με τη συνείδηση ήσυχη ότι επετέλεσε στο ακέραιο το καθήκον του προς τους συνανθρώπους του.
Κατά θείαν ευδοκίαν εμφανιζόταν σε διάφορες εποχές άνθρωποι προικισμένοι με βαθιά πίστη και δυνατή βούληση να αφοσιωθούν ομόψυχα στον Ουράνιο Πατέρα μας. Να γίνουν φωτισμένοι εργάτες του αμπελώνος Του. Ταπεινοί αγωνιστές για την διάδοση του Ευαγγελίου Του. Διακαής επιθυμία τους η ψυχική και πνευματική αναγέννηση των συνανθρώπων τους, αλλά και η δική τους προσωπική καταξίωση να δεχθούν τη Βασιλεία του Θεού μέσα τους. Να ενεργούν καινά βιώνουν το θέλημα του Θεού κατόπιν ελεύθερης προσωπικής τους εκλογής περιορίζοντας και συν τω χρόνω αποβάλλοντας κακές τους έξεις και επιθυμίες. Δρόμος τραχύς και δύσκολος, μα που οδηγεί στην αιώνια, τη μακάρια ζωή, εκεί όπου επισκοπεί το ανέσπερο φως του Τριαδικού Θεού.
Ένας απ’ αυτούς τους εκλεκτούς ήταν και ο μακαριστός πατήρ Κωνσταντίνος Λευκωσιάτης. Να έχουμε όλη την ευχή τους.
Από το βιβλίο «Κωνσταντίνος Λευκωσιάτης» της Ελενίτσας Σεραφείμ Λοΐζου. Έκδοση: Ίδρυμα Αγίου Νεκταρίου
πηγή: «Ο ΤΗΡΩΝ», Έτος 4ο, Τεύχος 5ο , Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2011, Ιερός Ναός Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος, Μοναγρούλλι Λεμεσός