Ο καθημερινός βίος των Μοναχών και της Μονής μέσα στον χρόνο


05.10.2020

Η καθημερινή εργασία των μοναχών είναι απαραίτητη για την κάλυψη των πρακτικών αναγκών της Βατοπαιδινής Αδερφότητας, αλλά αποτελεί και μέρος της άσκησης τους. ο μοναχός που εκτελεί με επιμέλεια το διακόνημα του, έχει την ευκαιρία να ασκηθεί στη φιλοπονία, την ταπείνωση, την υπομονή, την αλληλεγγύη, την αγάπη και έτσι να λάβει ως καρπό τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. 

Με την αύξηση των μοναχών και των προσκυνητών της Μονής και κατ’ επέκταση της διόγκωσης των αναγκών της καθημερινής σίτισής τους, έγινε σαφές ότι η Μονή όφειλε να αξιοποιήσει τα κτήματα της και να βελτιώσει ποσοτικά και ποιοτικά την πρωτογενή παραγωγή που είχε πλήρως παρακμάσει κατά τον 20ο αιώνα.

Για τις ανάγκες επίσης των πατέρων αλλά και του πλήθους των φιλοξενουμένων προσκυνητών υπήρχαν από παλαιά αρσανάδες, αρσανόσπιτα και αλιευτικά μέσα που εξυπηρετούσαν την αλιεία που εκσυγχρονίζεται για εξυπηρετήσεις τις σημερινές ανάγκες.

Δόθηκε όπως ήταν φυσικό έμφαση στην εντατική καλλιέργεια των κτημάτων γύρω της Μονής για την παραγωγή των βασικών ειδών διατροφής, ενώ σταδιακά εισήχθηκαν νέα γεωργικά μηχανήματα, δημιουργήθηκαν θερμοκήπια κλπ με στόχο πάντοτε την κατά το δυνατόν αυτάρκεια της Μονής στα βασικά είδη διατροφής.

Η Αδερφότητα φροντίζει επίσης για την φροντίδα μέσω τις καταγραφής, ταξινόμησης, συντήρησης και δημιουργίας χώρων ασφαλούς διαφύλαξης των κειμηλίων της Μονής. Συγχρόνως, μέσα στα 30 χρόνια κοινοβιακής ζωής στην Μονή, έχουν πραγματοποιηθεί πλήθος αναστηλωτικών εργασιών και συντηρήσεις χώρων.