Ποιοί είναι οι πρακτικότεροι τρόποι, που οδηγούν στην ταπείνωση;
14.12.2014
Είναι γνωστό ότι κατά τους φυσικούς νόμους και κανόνες τα παιδιά μοιάζουν με τους γονείς τους. Έτσι και εμείς, ως χριστιανοί, αφού πήραμε και την ονομασία από τη ρίζα -τον Πατέρα μας-, πρέπει να αποκτήσουμε και το χαρακτήρα του. Όπως ο ίδιος μας δήλωσε, είναι «πράος και ταπεινός τη καρδία» (Ματθ. 11,29). Όποιος λοιπόν αρνείται το χαρακτήρα, πρέπει να αρνηθεί και την ονομασία και νομίζω ότι κανένας πιστός δεν θα το δεχθεί αυτό. Να το ουσιαστικό στοιχείο που μας αναγκάζει να είμαστε ταπεινοί!
Στο βάπτισμα υποσχεθήκαμε την απόλυτη υπακοή στο θείο θέλημα και ουδέποτε το κατορθώσαμε. Ως εκ τούτου βρισκόμαστε πάντοτε ένοχοι και παραβάτες. Πόσες φορές αποφασίσαμε τη μετάνοια και την αυταπάρνηση και ουδέποτε τις εφαρμόσαμε, για το μικρό κόπο της πρακτικής εφαρμογής, αλλ’ απεναντίας προσθέτουμε σφάλματα στα σφάλματα, από την επίδραση του διεστραμμένου περιβάλλοντος; Από την άλλη μεριά, πόσες φορές είδαμε πρότυπα καθαρού και χριστιανικού βίου, που για μας ήταν έλεγχος και που μας ώθησαν σε διόρθωση, αλλά πάλι παραμείναμε ασυγκίνητοι;
Όλα αυτά, αλλά και η συνείδηση, που δεν παύει να ελέγχει, δεν πείθουν ότι μας χαρακτηρίζουν πραγματικά οι συνεχείς παραβάσεις και η ευτέλεια και άρα είμαστε πρακτικά άθλιοι και ταπεινοί; Λίγη προσοχή στην αναστροφή μας, μας αποδεικνύει πόσο είμαστε ταπεινωμένοι, προδότες και αρνητές.
(Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού, Συζητήσεις στον Άθωνα, Ψυχωφελή Βατοπαιδινά 13, σ. 128-129)