O Codex Bezae Claromontanus στο Διαδίκτυο
05.01.2013
O Κώδικας Claromontanus (Codex Claromontanus, Dp, 06) είναι ένας δίγλωσσος (ελληνικά – λατινικά) κεφαλαιογράμματος περγαμηνός κώδικας βιβλίων της Καινής Διαθήκης, που ανάγεται χρονικά στον 5o-6o αιώνα μ.Χ.
Στις 533 σελίδες που τον αποτελούν, περιλαμβάνει τις Επιστολές του Απ. Παύλου (όπου μάλιστα η επιστολή προς Κολοσσαείς προηγείται αυτής προς Φιλιππησίους), καθώς επίσης και έναν στιχομετρικό κατάλογο των Κανόνων της Παλαιάς και της Διαθήκης, ο οποίος προφανώς αποτελεί μεταγενέστερη προσθήκη στον εν λόγω κώδικα. Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι από τον κατάλογο αυτό απουσιάζουν η προς Φιλιππησίους, οι Α´ και B´ προς Θεσσαλονικείς, καθώς και η προς Εβραίους επιστολές, ενώ μνημονεύονται άλλα πρωτοχριστιανικά κείμενα, όπως η Επιστολή Βαρνάβα, ο Ποιμήν του Ερμά, οι απόκρυφες Πράξεις Παύλου και η απόκρυφη Αποκάλυψις Πέτρου. Δύο επίσης παλίμψηστα φύλλα (162 και 163), που κάτω από το χριστιανικό κείμενο διασώζουν αποσπάσματα από την τραγωδία του Ευρυπίδη Φαέθων και έχουν πλέον αποσπαστεί από αυτόν αποτελώντας πλέον τον Cod. Gr. 107 B της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας, ανήκαν και αυτά αρχικά στο σώμα του εν λόγω κώδικα.
Οι διαστάσεις καθεμιάς από τις σελίδες του Κώδικα Claromontanus είναι 24,5 x 19,5 εκ., περιλαμβάνει δε μόνο μία στήλη κειμένου ανά σελίδα, που με τη σειρά της αποτελείται από 21 σειρές. Το λατινικό και ελληνικό κείμενο παρατίθεται αντικριστά, ανά σελίδα.
Η σημασία του εν λόγω κώδικα είναι μεγάλη, καθώς οι ειδικοί του χώρου βρίσκουν στο κείμενο που διαζώζει μια πρώιμη μορφή του λεγομένου Δυτικού Κειμένου των βιβλίων της Κ.Δ., βασικό χαρακτηριστικό του οποίου είναι οι συχνές παραμβάσεις στο πρωτότυπο κείμενο της Κ.Δ., ενίοτε δε και η παρουσία επεξηγηματικών προσθηκών.
Ο Κώδικας Claromontanus είναι επίσης γνωστός και ως Codex Bezae Claromontanus, από το όνομα του Καλβινιστή θεολόγου Theodore Beza που τον προσέφερε στην πόλη του Clermont-en-Beauvaisis της Πικαρδίας (Γαλλία), και ο οποίος υπήρξε και ο πρώτος ερευνητής και εκδότης του.
Σήμερα ο Codex Bezae Claromontanus φυλάσσεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας (Gr. 107), η οποία μάλιστα πρόσφατα προχώρησε στην ψηφιοποίηση και ανάρτησή του στο διαδίκτυο. Για να τον δείτε, πατήστε εδώ.